W miejscu, gdzie dziś istnieje park, niegdyś funkcjonował kamieniołom. Na przełomie XIX i XX wieku na potrzeby kopalni „Bielszowice” uruchomiono tu piaskownię. Eksploatacja piasku zakończyła się w połowie lat 20. XX wieku. W efekcie tego powstała rozległa, długa na kilkaset metrów dolina, na obszarze której zarząd miejscowego Związku Powstańców Śląskich urządził strzelnicę, a w 1930 roku wybudował swoją siedzibę. Obiekt był przystosowany do ćwiczeń strzeleckich – posiadał dziesięć stanowisk strzeleckich (tarcze były oddalone o 150 metrów).
Jeszcze przed wybuchem wojny podjęto starania o wybudowanie basenu, amfiteatru i boiska. Ostatecznie zamierzenia zrealizowano w latach 60-tych, a niebagatelną rolę w tym dziele miał ówczesny dyrektor kopalni „Bielszowice” Maksymilian Chrobok. Powstały: odkryty basen kąpielowy, lodowisko, tor saneczkowy oraz unikalny w skali Górnego Śląska wyciąg narciarski. Zaplecze gastronomiczne zapewniała restauracja „Parkowa” wybudowana w modnym wówczas stylu – jako modernistyczny przeszklony pawilon z tarasem. Większość infrastruktury parku nie dotrwała do naszych czasów.
Ostatnie lata przyniosły stopniową poprawę sytuacji. W 2002 roku odnowiono amfiteatr, w 2014 roku oddano do użytku nowy plac zabaw, siłownię na wolnym powietrzu oraz tor rowerowy BMX, a w 2017 roku, w miejscu basenu, wybudowano nowe boisko.
Swoistą osobliwością parku jest wielki głaz stojący nieopodal amfiteatru, na skraju dolinki. Na jego powierzchni da się odczytać, choć z trudnością, budzące wyobraźnię napisy i symbole. Według miejscowych przekazów głaz pochodzi z dawnego kopca powstańców, nie odpowiada jednak temu ani kształt, ani rozmiar, najprawdopodobniej jest to pozostałość działającego tu dawniej kamieniołomu.