Kościół pw. Trójcy Przenajświętszej

Kościół zbudowany został w latach 1900–1902 według projektu architekta Ludwika Schneidera w stylu łączącym elementy neoromańskie i neogotyckie. Do budowy użyto cegły, wyłożonej od zewnątrz płycinami z miejscowego kamienia. Dwuwieżowa, trójosiowa fasada w części środkowej ma trzy neoromańskie portale o uskokowych ościężach podtrzymujących półokrągłe archiwolty. W szczycie środkowej osi znajduje się rozeta, z kolei po jej bokach i u dołu mozaika w ślepych, pojedynczych i triforyjnych oknach. Dwie ostrosłupowe, sześciokondygnacyjne wieże stanowią boczne osie fasady. Kościół opięty jest szkarpami, wykorzystanymi jako cokoły pod figury przedstawiające siedzących ewangelistów.

Całość bogatego wyposażenia wnętrza kościoła pochodzi z okresu jego budowy. Na szczególną uwagę zasługują ozdobne polichromie, dekoracyjny ołtarz główny z obrazem Trójcy Świętej autorstwa Juliana Waldowskiego, cztery ołtarze boczne poświęcone kolejno: Sercu Pana Jezusa, św. Barbarze, św. Józefowi i Niepokalanemu Poczęciu, ambona z wizerunkiem proroków: Daniela, Ezechiela, Izajasza i Jeremiasza

Przed kościołem znajduje się grupa rzeźb autorstwa Johannesa Baumeistera przedstawiająca Grupę Ukrzyżowania, Matkę Boską Niepokalanie Poczętą i Chrystusa Zmartwychwstałego.