Najcięższy schron bojowy nr 34

Najcięższy schron bojowy, wykonany w klasie odporności E, wyposażony został w pancerną kopułę obserwacyjno-bojową dla ckm (W.I. - 1938 7/7). Uzbrojony był w 3 ckm-y, 2-3 rkm-y i armatę p.panc mocowaną na specjalnej lawecie. Załogę stanowiło 12-15 ludzi. Ogniem swych karabinów i dział ryglował przedpole Wirku aż do doliny rzeki Kochłówki oraz zamykał drogę wiodącą w kierunku wschodnim (dziś ul. Edmunda Kokota). Obiekt wyeksponowany w trakcie budowy trasy NS. Malowanie współczesne.